Naceu no Porriño. Agora combina a interpretación musical cos estudos de Tradución e Interpretación na Universidade de Vigo. A música fai parte da súa identidade desde a infancia, mais o “paso adiante” chegoulle a partir dos 15 anos a través do profesor e compositor José Portela, director da escola de música en que estudou Xoana e a persoa de quen partiu a iniciativa de que a artista se decidise a entrar nun estudio de gravación.

Tras dous anos de preparación, coas letras compostas pola súa nai -Eva Martínez Adega-, a música de José Portela e a súa propia paixón, Xoana encamiñouse ao Porto na procura dos Boom Studios para gravar o seu primeiro disco: Dardos.

O día 7 de decembro de 2018 foi o día decisivo. O Círculo Recreativo-Cultural do Porriño acolleu un dos actos máis fermosos que pode organizar unha entidade  das súas características: a presentación da obra artística de persoas da propia localidade. Neste concerto tan especial, Xoana estivo acompañada por Uxía Senlle e xuntas interpretaron “Espellos“.

Aquí está, pois, a moza que nos canta:

Busco as palabras,
parcas ou gratas,
mais necesarias
nas horas baixas.
O verbo rexo que en min resoa
só para advertirme:
recibe e goza!

Gocemos coa súa música!

O programa nº 107 encamiñouse en dirección a Carballo para conversar cos Chicharrón. Ao son da poesía da escritora Antía Otero musicada pola banda bergantiñá, chegamos a destino e Edilson S. Tavares comezou a súa serie de preguntas. A primeira sobre o propio nome: por que Chicharrón?  Rubén Domínguez explicou que o nome partiu de Alberto Gende, un “grande deseñador gráfico, un grande pintor e un grande amigo”, unha persoa con enorme influencia na estética da banda.

Realmente Chicharrón naceu das cinzas dunha banda anterior. Había músicas feitas e só faltaba quen as interpretase. Alberto Vecino (letrista, compositor e “alma mater” do grupo) tomou a iniciativa de darlles vida e entrou en sintonía con Diego Gende (guitarrista) e co Rubén Domínguez para que fixese a produción. De aí a entrar no estudio de Tomás Ageitos en Santiago de Compostela o camiño foi curto. Despois para os directos de presentación do disco incorporáronse Mar Catarina (voces e coros) e o baterista Xurxo. Xa conxuntados, foron facendo a composición e os arranxos de dous discos máis: Postal e Cancións Clínicas.

 

 

Este é un modelo de entrevista “in crescendo”. Tania Caamaño era a primeira vez que estaba sendo entrevistada por un locutor cabo-verdiano e o locutor Edilson S. Tavares preocupouse tanto ao ouvir a expresión Costa “da Morte” que non acertou a pronunciar ben Vimianzo e mesmo lle pasou o nerviosismo a Marco Pereira, que converteu as Samarúas en Saras Múas, como se fosen parentas daquela Sara Mago de triste memoria.

Superados os primeiros segundos de incerteza, Tania Caamaño bota man do seu saber en materia de Educación e Linguaxe e protagoniza unha entrevista moi didáctica e moi emotiva. “Levamos escrito na pel e no sangue que somos da Costa da Morte, aínda que desta comarca só sexamos tres componentes do grupo: Fran e Carlos, no acordeón e na guitarra; e eu na voz”, di Tania antes de presentar o resto: Miguel (saxo e gaita) e Antonio (percusión), ambos da Coruña; Isaac Pérez (baterista), de Sada; e María (violinista), de Lalín e Santiago.

Coñecido o grupo, chegou o momento de falar do disco –Prólogo, co que gañaron o certame Música Xove convocado pola Consellaría de Cultura, que foi editado en xaneiro deste ano 2018- e dun dos seus protagonistas: Man de Camelle. “O alemán é unha referencia de persoa que, através da arte, se rebela contra o imposto. É unha referencia para quen desexe expresarse de forma libre desde o amor”.

O título do espectáculo é A Casa do Terror (Ed. Galaxia). É un traballo d’A Banda do Verán, un proxecto capitaneado por Xoán Curiel. Nesta ocasión, a festa conta cunha base moi sólida: un libro-disco que acompaña os artistas no percorrido polas vilas e cidades do país.

Con Xoán Curiel falamos do espectáculo, do público a que está dirixido e dos diferentes estilos das músicas que interpretan. Aproveitamos tamén para coñecer as persoas implicadas en tan feliz iniciativa e así falamos de Iria Fafián, de Alfonso Camarero e o seu Gourmet Sound… e mesmo da historia dunha carriña moi viaxeira.

 

 

 

PONTE INTERNACIONAL 

Edilson Sanches Tavares, da Ribeira da Barca (en Cabo Verde), conduce o programa e fai as preguntas e Mari Carmen Rivera, galega de Bravos afincada nas Pontes, responde con paixón falando sobre a súa filla Sabela Ramil:

“Comezou na Escola de Gaitas das Pontes. Ai estivou dous anos de frauta e despois pasou ao Conservatorio das Pontes, ao Xoán Viaño de Ferrol e de alí para a Coruña.

Con 16 anos recén cumpridos foi facer unha proba co grupo Muxarega e comezou “a saco”… Que nos pareceu? Moi ben; nós sempre alentamos todo o que tivese relación coa música.

Agora está no Dúo Bahut. Ela e Mateo conxeniaron moi ben. Unha complicidade musical impresionante. Ela púxose a compoñer e está preparando temas para un disco.

O disco está parado porque estaban coa produción e a novidade de Operación Triunfo provocou que o tivesen que adiar. É un disco moi de escoitar, moi de sentimento”.